ΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΟΙ - ΠΑΤΡΙΩΤΕΣ - ΜΕΤΑΡΡΥΘΜΙΣΤΕΣ
Οι θέσεις της Εθνικής Δημιουργίας
Θέλουμε να κάνουμε την Ελλάδα, ξανά χώρα παραγωγής: αγαθών, ιδεών, τεχνολογίας και πολιτισμού, σεβαστή στους φίλους και τρομερή στους εχθρούς.
Ζητάμε να μας δώσετε τη θεσμική δυνατότητα να βάλουμε τα θεμέλια της νέας Ελλάδας, αυτής που θα απελευθερώσει τη δημιουργικότητα του Έλληνα από την ασφυκτική επιτήρηση του κρατισμού, θα του προσφέρει ένα περιβάλλον ευνομίας, ευταξίας, αξιοκρατίας και σταθερότητας και θα του επιτρέψει να προκόψει στη χώρα του. Μας ενδιαφέρουν όχι οι επόμενες εκλογές, αλλά οι επόμενες γενιές. Γι΄ αυτές αγωνιζόμαστε, γι' αυτές ζητάμε την ψήφο σας.
Η κρίση της χώρας είναι πρωτίστως ηθική. Ζούμε, εδώ και δεκαετίες, σε ένα σύστημα αντεστραμμένων αξιών, στο οποίο όλα τα μεγέθη σταθμίζονται με βάση το πολιτικό κόστος και η εφαρμογή αλλά και η ψήφιση των νόμων εξαρτώνται από το κομματικό συμφέρον. Σε ένα τέτοιο περιβάλλον γενικευμένης θεσμικής ανομίας, όλες οι άλλες κρίσεις (οικονομική, πολιτισμική, κοινωνική, διοικητική) είναι φυσική νομοτέλεια. Το πολιτικό προσωπικό της χώρας αποτελούμενο από καριερίστες πολιτικούς, χωρίς εργασιακή εμπειρία στην πραγματική οικονομία, παιδιά του κομματικού σωλήνα, διαδρομιστές των κομματικών γραφείων και “ηγέτες” κληρονομικώ δικαιώματι, αποδεικνύεται ανεπαρκές για να αντιμετωπίσει την παρακμή, στην οποία το ίδιο συνετέλεσε.
Όσοι συμμετέχουμε σ΄ αυτή την πρωτοβουλία (κόμματα, δεξαμενές σκέψης, κοινωνικοί φορείς, ανεξάρτητοι πολίτες) συμφωνούμε στο ότι η χώρα είναι σαν ένα κτήριο που έχει πληγεί στον φέροντα οργανισμό του. Αν δεν αποκατασταθεί η στατική του επάρκεια, αν δεν ενισχυθούν τα θεμέλια και οι κολώνες, όσα “μερεμέτια” κι αν γίνουν δεν πρόκειται να το στηρίξουν. Κολώνες κάθε έθνους είναι οι αξίες του. Η ΕΘΝΙΚΗ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ αγωνίζεται για την αποκατάστασή τους.
Οι Στόχοι Μας
Οι βασικοί μας στόχοι είναι η συνταγματική μεταρρύθμιση, η εκ βάθρων αναδιοργάνωση της Δημόσιας Διοίκησης, η διαφάνεια και η λογοδοσία του Δημοσίου για κάθε ευρώ του φορολογούμενου που διαχειρίζεται, η ηλεκτρονική διακυβέρνηση, ο εκσυγχρονισμός και η απλοποίηση της νομοθεσίας, η επιτάχυνση στην απονομή δικαιοσύνης, η απελευθέρωση της Οικονομίας από την, σοβιετικής αντίληψης, κρατική υπερρύθμιση, η προαγωγή της επιστημονικής έρευνας και του επιχειρείν, η ανταμοιβή της εργασίας και της παραγωγής και όχι η εξαγορά ψήφων μέσω επιδομάτων, η κατάργηση κάθε φόρου που επιβάλλεται σε μη εισόδημα, η προστασία της Ελλάδας και της Ε.Ε. από την ισλαμική εισβολή.
Η χώρα που έδωσε στον κόσμο τις βάσεις της Δυτικής Σκέψης μπορεί να ξαναρχίσει να στοχάζεται το μέλλον της βασισμένη στις δυνάμεις της, στις πλουτοπαραγωγικές πηγές της, στην ευφυΐα και την ευρηματικότητα των ανθρώπων της, στο σφρίγος των νέων της.
Εθνικό Φρόνημα
Πρόκειται για την πιο συκοφαντημένη έννοια της μεταπολίτευσης. Έχει ταυτιστεί με τον μισαλλόδοξο εθνικισμό, με την ακροδεξιά, με την προγονολατρεία, με τη γραφικότητα. Όμως, το εθνικό φρόνημα είναι το στοιχείο που προσδίδει στίγμα στην ύπαρξή μας και την κάνει αναγνωρίσιμη στον υπόλοιπο κόσμο. Το να έχεις συνείδηση της ιστορικής σου συνέχειας, το να αισθάνεσαι φορέας πολιτισμού αιώνων δεν είναι οπισθοδρομικό. Αντιθέτως, είναι εφαλτήριο προόδου, ατομικής και κοινωνικής, είναι η κατάθεσή μας στην τράπεζα του μέλλοντος.
Φιλοπατρία
Τον όρκο των Αθηναίων Εφήβων «την πατρίδα ουκ ελάττω παραδώσω» δεν τον αντιλαμβανόμαστε μόνο στη γεωγραφική του διάσταση. Η πατρίδα «ελαττώνεται» όταν ο πληθυσμός της φθίνει, όταν το ΑΕΠ της συρρικνώνεται όταν τα καλύτερα μυαλά της αναζητούν αλλού προοπτική ευημερίας, όταν το ειδικό της βάρος στην γεωπολιτική σκακιέρα μειώνεται, όταν εξαρτάται από δανεικά για να επιβιώσει, όταν δεν είναι «σεβαστή εις τους φίλους και τρομερά διά τους εχθρούς».
Θέλουμε η χώρα μας να αποκτήσει ξανά υγεία: πολιτική και κοινωνική. Στον σύγχρονο κόσμο, το υπόβαθρο για να γίνει αυτό, είναι, είτε μας αρέσει είτε όχι, η Οικονομία. Όταν είσαι με απλωμένο το χέρι στα οικονομικά θέματα, θα είσαι και με την πλάτη στον τοίχο στα εθνικά.
Οικονομία
Ανάπτυξη και κρατισμός δεν συνδυάζονται. Το οθωμανοσοβιετικό μοντέλο του ελληνικού κράτους είναι εχθρικό προς την επιχειρηματικότητα, καθώς αντιλαμβάνεται τον ρόλο του κράτους όχι ως επόπτη της εφαρμογής των κανόνων που διέπουν το οικονομικό παιχνίδι αλλά ως επιχειρηματία, αντίπαλο της ιδιωτικής οικονομίας.
Το κράτος θα πρέπει να περιορισθεί αποκλειστικά στην άσκηση των 3 εξουσιών και να εγγυάται πως οι κανόνες θα εφαρμόζονται σε όλους χωρίς καμμία εξαίρεση ή προνομιακή μεταχείριση. Ανάμεσα στην ασυδοσία και στη διαπλοκή του ανήθικου επιχειρηματία των τριτοκοσμικών χωρών και στην ασφυξία της οικονομίας που προκαλεί η υπερρύθμιση ενός κράτους – δυνάστη, υπάρχουν τόσα επιτυχημένα παραδείγματα που μπορούμε να αντιγράψουμε: της Ελβετίας, της Σιγκαπούρης, της Εσθονίας, της Ν. Κορέας, ακόμα και της Ρουμανίας που μας έχει προ πολλού ξεπεράσει σε ΑΕΠ και ρυθμό ανάπτυξης.
Για να προσελκύσει επενδυτές η χώρα μας, είτε Έλληνες είτε ξένους, θα πρέπει να βελτιωθεί σε μια σειρά δεικτών, που αποτυπώνονται στις εκθέσεις της Παγκόσμιας Τράπεζας και αφορούν στο σύνολο της λειτουργίας της Δημόσια Διοίκησης και του Τραπεζικού Συστήματος. Οι επενδυτές δεν έρχονται όταν τους εκλιπαρεί ο Υπουργός Ανάπτυξης ή ο Πρωθυπουργός. Έρχονται μόνοι τους, αν διαπιστώσουν ότι έχουμε νομική σταθερότητα, λογική φορολογία, γρήγορη απονομή δικαιοσύνης, τάξη και ασφάλεια, αξιόπιστες μεταφορές, λειτουργικό τραπεζικό σύστημα, ψηφιακές υπηρεσίες, σεβασμό στην ιδιοκτησία, συνέχεια του κράτους. Εάν δεν εξυγιανθούν τα επιμέρους, το σύνολο της Οικονομίας θα καρκινοβατεί, με όσα αυτό συνεπάγεται για την εθνική μας υπόσταση.
Ευρωπαϊκή Ταυτότητα
Η Ελλάδα δεν είναι παρελκόμενο της Ευρώπης, είναι τμήμα της και κοιτίδα του πολιτισμού της. Είναι η ευρύτερη οικογένειά μας. Την κρίνουμε και την κατακρίνουμε, αλλά δεν μπορούμε να αλλάξουμε οικογένεια. Η αλήθεια είναι ότι σήμερα την Ε.Ε. την κυβερνούν κοντόφθαλμοι γραφειοκράτες.
Η Ε.Ε. αντιμετωπίζει πολλά και σοβαρά προβλήματα: την εισβολή του Ισλάμ που ονομάζουμε, κατ΄ ευφημισμόν, «μεταναστευτικό», την επικράτηση του μεταμοντέρνου φασισμού της πολιτικής ορθότητας, τον κεντρικό σοσιαλιστικού χαρακτήρα σχεδιασμό πολλών τομέων της οικονομίας, τη διόγκωση της ευρωπαϊκής γραφειοκρατίας, την αδυναμία της να οραματιστεί ένα σαφές πλαίσιο λειτουργίας, γοητευτικό για τους λαούς της.
Όμως, η Ευρώπη, με όλα τα «κουσούρια» της, μας εξασφάλισε 70 χρόνια ειρήνης και ευημερίας, ελευθερία διακίνησης ανθρώπων, προϊόντων και ιδεών, και ένα βιοτικό επίπεδο για τους πολίτες της, από τα υψηλότερα στον κόσμο. Έχουμε μόνο μία επιλογή: να εργαστούμε για τη λύση τους μαζί με τους λαούς της Ευρώπης. Η Ε.Ε. είναι ένα πείραμα εν εξελίξει. Την ιστορία της την γράφουν οι λαοί της, άρα και εμείς. Προτιμούμε να ανήκουμε στην ομάδα των συγγραφέων, παρά των αναγνωστών.
Ελευθερία – Ευθύνη
Είναι οι δύο όψεις του ίδιου νομίσματος. Στην Ελλάδα μιλάμε μόνο για ελευθερία, ξεχνώντας την ευθύνη που αυτή συνεπάγεται. Ο ανεύθυνος πολίτης, που έχει με την Πολιτεία μια μόνιμη σχέση επαναστατημένου εφήβου, υπήρξε «προϊόν» που διαμόρφωσε η μεταπολιτευτική «Παιδεία», σύμφωνα με την οποία οι πολίτες έχουν μόνο δικαιώματα ενώ οι υποχρεώσεις τους είναι ανύπαρκτες.
Τάξη, Ασφάλεια, Νομοκρατία, Ισονομία
Αυτές οι θεμελιώδεις έννοιες, το υπόβαθρο της λειτουργίας των προηγμένων κοινωνιών, είναι για την Ελλάδα μακρινοί στόχοι. Θεωρείται φυσικό το να περνάει η εφαρμογή του νόμου μέσα από πολιτικά φίλτρα, το να τίθεται υπεράνω του νόμου η κομματική ανομία, το να καταγγέλλεται ως αυταρχική συμπεριφορά η αυτονόητη υποχρέωση της αστυνομίας να επεμβαίνει κατασταλτικά όταν λαμβάνουν χώρα παράνομες πράξεις. Ο πολίτης είναι απροστάτευτος στο έλεος οποιουδήποτε παρανομεί, είτε ως εγκληματίας του κοινού ποινικού κώδικα είτε ως φέρελπις “κοινωνικός επαναστάτης”.
Οι ισχύοντες κανόνες εμπλοκής δένουν τα χέρια της αστυνομίας μετατρέποντάς την σε σάκο του μποξ για μια κοινωνία που δεν έχει αντιληφθεί πως όταν η τάξη και η ασφάλεια διασαλεύονται, η αποκατάστασή τους συνεπάγεται τη χρήση νόμιμης βίας. Η εγκαθίδρυση κλίματος τάξης και ασφάλειας, με μηδενική ανοχή στην παραβατικότητα, θα ανακουφίσει τον πολίτη και ταυτόχρονα θα δώσει νέα ώθηση στην οικονομία καθώς κανένας δεν επενδύει σε μια χώρα γενικευμένης και ενδημικής αναρχίας.
Μεταναστευτικό
Η σωστή ονομασία είναι «εισβολικό». Δεν πρόκειται για μετανάστευση αυτό που ζει η Ελλάδα και η Ευρώπη. Ελάχιστοι είναι όσοι προέρχονται από εμπόλεμες περιοχές. Αυτοί, οι πραγματικοί πρόσφυγες, ζητούν προσωρινά καταφύγιο, μέχρι να αποκατασταθεί η ειρήνη στην περιοχή τους για να επιστρέψουν στις εστίες τους. Οι περισσότεροι που μπαίνουν παράνομα στη χώρα είναι οικονομικοί τυχοδιώκτες ή συνειδητοί φορείς του ισλαμικού ιμπεριαλισμού μέσω της μετανάστευσης, που, με το προκάλυμμα της θρησκείας, επιχειρεί να αλώσει την Ευρώπη εκ των έσω. Η Ε.Ε. αντί να αποκρούσει την εισβολή, την διευκολύνει. Αυτή η στάση αυξάνει τις ροές. Ακόμα κι αν επρόκειτο για τους πλέον συμβατούς με την ελληνική κοινωνία πληθυσμούς, είναι αδύνατον ένα κράτος να φιλοξενήσει και να αφομοιώσει τόσο μεγάλο αριθμό ξένων, πολλώ δε μάλλον ένα κράτος σε κρίση και με οικονομική δυσπραγία.
Το πρόβλημα καθίσταται εφιαλτικό, καθώς το 99% των εισβολέων πιστεύουν στο Ισλάμ. Το Ισλάμ δεν είναι μόνο θρησκεία. Είναι ένα νομικό, πολιτικό και στρατιωτικό σύστημα, απολύτως ασύμβατο με τις ευρωπαϊκές αξίες. Δεν κινδυνεύει μόνο η κοινωνική ειρήνη αλλά η ίδια η υπόστασή μας, ως έθνος. Ο χειρισμός του θέματος από μέρους όλων των προηγούμενων κυβερνήσεων το επιδείνωσε διότι δημιούργησε κίνητρο σε νέα κύματα εισβολέων.
Ο μόνος τρόπος για να σταματήσουν είναι να πάψει να υφίσταται το κίνητρο. Δεν έχουμε καμμία υποχρέωση να καταργήσουμε τα σύνορά μας. Ο νόμος για την παράνομη είσοδο εξακολουθεί να είναι σε ισχύ και πρέπει να εφαρμοστεί αμέσως. Όποιος καταδικάζεται σε φυλάκιση για παράνομη είσοδο είναι αυτονόητο ότι θα πρέπει να έχει το καθεστώς του φυλακισμένου, σε κλειστές δομές, χωρίς δικαίωμα εξόδου, έως ότου ολοκληρωθούν οι νομικές διαδικασίες απέλασής του, όσον χρόνο κι αν χρειαστούν, εκτός αν αποφασίσει να αναχωρήσει ο ίδιος οικειοθελώς. Αίτημα ασύλου εξετάζεται μόνο αν ο αιτών είναι πολίτης χωρών που συνορεύουν με την Ελλάδα, διότι μόνο τότε υφίσταται η έννοια του δυνητικού πρόσφυγα. Σε κάθε άλλη περίπτωση, το αίτημα ασύλου απορρίπτεται ασυζητητί. Το καθεστώς αυτό πρέπει να ισχύσει για όλους όσοι μπήκαν παράνομα από το 2015 και μετά τουλάχιστον.
Δεν θα γίνει η χώρα μας, ούτε η Ευρώπη, ισλαμικό χαλιφάτο επειδή έτσι αποφάσισαν οι χρηματοδότες της εισβολής, είτε είναι ισλαμικά κέντρα είτε «δυτικοί» υπέρμαχοι της πολυπολιτισμικής δυστοπίας.
Δημιουργικότητα
Οι Έλληνες ήταν για χιλιάδες χρόνια πρωτοπόροι στις τέχνες και στις επιστήμες. Μεγαλούργησαν δημιουργώντας. Όμως η δημιουργικότητα θέλει το κατάλληλο περιβάλλον για να ανθίσει.
Οι λόγοι που η χώρα σήμερα δεν παράγει σχεδόν τίποτε και οι δημιουργικοί Έλληνες μεταναστεύουν είναι α) το πολιτικό σύστημα β) η δημόσια διοίκηση και γ) η κυρίαρχη αριστερόστροφη αντεπιχειρηματική κουλτούρα. Πρόκειται για έναν τοξικό συνδυασμό που ποινικοποιεί την επιτυχία, δαιμονοποιεί τον πλούτο, υπονομεύει την καινοτομία και θέτει αναρίθμητα κρατικά εμπόδια σε κάθε δημιουργική προσπάθεια. Ταυτόχρονα προβάλλει το πρότυπο του δικαιωματιστή, που συνεχώς διεκδικεί μερίδιο από τα εισοδήματα των άλλων και ποτέ δεν ικανοποιείται.
Εργασία
Ένας αυτονόητος κανόνας, για χιλιάδες χρόνια εξέλιξης της ανθρωπότητας, πρέπει, δυστυχώς, να υποστηριχθεί με επιχειρήματα: η εργασία είναι ο μόνος τρόπος προσωπικής και εθνικής ευημερίας. Η εργασία δεν είναι δικαίωμα, όπως αναφέρεται στο σοσιαλιστικό μας Σύνταγμα. Είναι δυνατότητα. Κανένας δεν είναι υποχρεωμένος να σου προσφέρει εργασία – ούτε το κράτος. Το κράτος διαχειρίζεται χρήματα των φορολογουμένων και η αποστολή του είναι να παρέχει στους πολίτες του υπηρεσίες στην καλύτερη δυνατή ποιότητα με το χαμηλότερο δυνατόν κόστος, και όχι να προσλαμβάνει, ως φιλανθρωπικό σωματείο, στρατιές αργόμισθων, συνήθως φίλων του κυβερνώντος κόμματος.
Οφείλει όμως να διασφαλίζει σε κάθε πολίτη τη δυνατότητα να εργαστεί και να προκόψει, είτε ως εργοδοτούμενος είτε ως εργοδότης, θεσπίζοντας ένα σταθερό νομικό και φορολογικό πλαίσιο, με χαμηλούς φορολογικούς συντελεστές και διευκόλυνση του επιχειρείν, έτσι ώστε το ρίσκο να ανταμείβεται και η χώρα μας να ανταγωνίζεται επί ίσοις όροις τις υπόλοιπες χώρες, καθώς σε μια παγκοσμιοποιημένη οικονομία οι επενδυτές προτιμούν τον φιλικότερο γι’ αυτούς προορισμό.
Αξιοκρατία
Αξιοκρατία στον ιδιωτικό τομέα είναι να τηρούνται οι όροι του υγιούς ανταγωνισμού ώστε οι καλύτεροι, οι ικανότεροι, οι παραγωγικότεροι, να δίνουν τον ρυθμό στην αγορά. Σήμερα, τον δίνουν οι διαπλεκόμενοι με το Δημόσιο.
Αξιοκρατία στον δημόσιο τομέα σημαίνει κάθε δημόσιος λειτουργός να κρίνεται βάσει στόχων και οι απολαβές και η εξέλιξή του να εξαρτώνται από την επίτευξή τους. Ο πολύ ικανός να αμείβεται ανάλογα, να προάγεται και να αναλαμβάνει υπεύθυνες θέσεις, ο μέτριος να βελτιώνεται και ο αδιάφορος να απολύεται. Δεν έχει καμμία υποχρέωση ο φορολογούμενος να μισθοδοτεί εκ του υστερήματός του στρατιές αέργων δημοσίων υπαλλήλων, επειδή υπήρξαν κάποτε αφισοκολλητές των κομμάτων εξουσίας.
Δικαιοσύνη
Και μόνο το ότι μια υπόθεση για να τελεσιδικήσει στη χώρα μας χρειάζεται 8-10 χρόνια, συνιστά αρνησιδικία. Ουσιαστικά η Δικαιοσύνη έχει καταργηθεί. Η μικρή παραβατικότητα η οποία ταλαιπωρεί την καθημερινότητα του πολίτη είναι αδύνατον να αντιμετωπισθεί με το υπάρχον χρονοβόρο και πολυέξοδο σύστημα προσφυγής στη Δικαιοσύνη. Η μεγάλη παραβατικότητα έχει συχνά, ακόμα και για το κοινό έγκλημα, πολιτική κάλυψη. Η Δικαιοσύνη είναι υποχείριο της εκτελεστικής εξουσίας, διορίζεται και ελέγχεται από αυτή, ακυρώνοντας τον ρόλο που θα έπρεπε να έχει ως το ανοσοποιητικό σύστημα μιας κοινωνίας.
Στοχεύουμε στην ανεξαρτησία και στην μεταρρύθμιση της Δικαιοσύνης, ώστε να λειτουργεί ως αντίβαρο στην κυβερνητική αυθαιρεσία.
Θάνος Τζήμερος
Φαήλος Κρανιδιώτης
